81 Tajemnic 

Maciej: JAK TO SIĘ ZACZĘŁO?

Pomysł na „81”

Adama poznałem wiele lat temu w Starej kopalni w Wałbrzychu, zjawiskowym miejscu zorganizowanym na terenie dawnej Kopalni Węgla Kamiennego „Julia”. Miejsce kultury, pamiątka dawnego przemysłu, biblioteka, świetnie zarządzane miejsce twórcze. Prowadziłem tam jeden z moich licznych wykładów.

Adam pokonał trasę z Tych, specjalnie, żeby mnie poznać. Przeczytał, którąś z moich książek i był ciekaw autora. Tak zaczęła się nasza znajomość i szczególna przyjaźń. 

Adam dołączył jako student do kolejnych moich kursów – najpierw certyfikowanego coacha, potem mentora i wielu jeszcze innych. Jest nie tylko doświadczonym, uznanym prawnikiem, mecenasem prowadzącym od wielu lat własną kancelarię, lecz również certyfikowanym coachem, mentorem, edukatorem, człowiekiem rozwoju, pisarzem wreszcie. Człowiek renesansu.

Od wielu miesięcy piszę codziennie krótkie opowiadania, koany, opowieści metaforyczne. W pewnym momencie zaprosiłem Adama do ich interpretacji. Było to dla niego zadanie rozwojowe – mój pomysł na to, by Adam uzyskał wgląd.

Z czasem uświadomiłem sobie, że Adam wykonał ogrom pracy z sobą dzięki tym prostym – choć wieloznacznym – opowieściom metaforycznym. Postanowiliśmy wydać książkę, w której Czytelnik pozna drogę Adama i być może – w co szczerze wierzę – dołączy do jego podróży.

Myślę, że każdy kto będzie zainspirowany pracą Adama dokona własnych interpretacji i odkryje tajemnicę – na swój temat, życia, miłości, bogactwa i szczęścia. To bardzo uwalniające uczucie…

w poszukiwaniu mistrza

81 dni – 81 odkryć

Spontaniczne decyzje zmieniają wszystko, choć nie jesteśmy w stanie tego przewidzieć. Nasze spotkanie zaczęło – w pewnym sensie – od decyzji mojej wspólniczki. Dostałem od niej w prezencie płytę CD z audiobookiem Macieja. Był to czas, w którym nie czytałem zupełnie nic poza książkami zawodowymi – prawniczymi. Zresztą w ówczesnym życiu byłem tylko i wyłącznie prawnikiem. Nikim, ani niczym więcej. Sprawy, rozprawy, klienci, procesy, kodeksy… Wygrane i przegrane. Sukcesy i porażki. Gloria i sława. Tylko po co?

Spojrzałem na wydawnictwo – motyl, pomarańczowa okładka. Napis brzmiał „Coaching, czyli restauracja osobowości”. Autor – Maciej Bennewicz. Cóż za bezsensowny tytuł pomyślałem, co to może znaczyć? Miałem jednak tę wystarczającą odrobinę szacunku – do darczyńcy i autora – by książkę przeczytać, właściwie odsłuchać.

Książka „zryła mi beret”. Uświadomiła, że to przeczucie, które nazywa się „coś w moim życiu (z moim życiem) jest nie tak” nie towarzyszy tylko mnie. Poszedłem „za ciosem”, pojechałem do Wałbrzycha na spotkanie z autorem. Miało dotyczyć manipulacji i czarujących czarownic. Veni, vidi, vici. Prowadzący wydał mi się jakiś mało przystępny, mocno zdystansowany, za bardzo poważny, niezbyt uśmiechnięty. Dziś wiem, że nie oceniałem jego, tylko siebie. Byłem wtedy mało przystępny, mocno zdystansowany, za bardzo poważny, niezbyt uśmiechnięty – w końcu prawnik – ba – adwokat. 

Wziąłem wizytówkę, śledziłem Facebooka, lecz nie byłem przekonany. Prawnicy bywają bardzo kontrsugestywni, w oporze wobec rzeczywistości. Coś jednak nie dawało mi spokoju. Jakiś czas później, wracając z urlopu nad morzem, podczas wizyty na stacji benzynowej postanowiłem kupić przez aplikację w telefonie drugą książkę – „Coaching Tao”. Pojęcie tao było mi znane. W szkole średniej, dzięki książkom Beniamina Hoffa („Tao Kubusia Puchatka” i „Te Prosiaczka”), pojechałem spontanicznie na ferie zimowe z nieznanymi mi ludźmi. Tak poznałem swoją pierwszą dziewczynę, pierwszy pocałunek, dowiedziałem się czym jest seks. Tao to bardzo ważny symbol w moim życiu.

Tę drugą książkę czytał autor. Była to i jest pozycja magiczna. Znam wiele osób, które kochają tę książkę. Wystarczy zacząć czytać lub słuchać by zrozumieć jej magiczną aurę… Paradoksalnie, to książka o mistrzu i uczniu, ich relacji i drodze tego drugiego do przebudzenia. Tego zapragnąłem dla siebie. 

 Tak oto wybrałem się na kurs coacha do Bennewicz Instytut Kognitywistyki. Po trzech dniach kursu zrozumiałem, że żyję iluzją, przekonaniami, skryptami. Po kilku miesiącach wiedziałem, że prawnikiem zostałem nie tylko z powodu różnych deficytów oraz potrzeb natury materialnej, ale również z głębokiej wewnętrznej potrzeby pomagania ludziom. Dziś nazywam to imperatywem wewnętrznym.

Skończyłem u Macieja coaching, skończyłem mentoring, parę innych kursów. Aż pewnego dnia zaczęliśmy – dość spontanicznie i bez większego planu – wspólnie pisać. To był czas, kiedy wiedziałem że nie jest i nie będzie moim ojcem, a wyłącznie może być Mistrzem. Maciej pisał koany – krótkie opowieści metaforyczne, ja zaś interpretacje. Takie otrzymałem zadanie domowe.

Razem napisaliśmy około 500 stron tekstu. Tak też powstał pomysł na książkę, która pomoże innym znaleźć ważne odpowiedzi na kluczowe egzystencjalne pytania. Te, których ja – zupełnie nieświadomie – szukałem, gdy doszło do naszego pierwszego, wspólnego spotkania. Do książki wybraliśmy 81 koanów i ich interpretacji.